Vanmiddag kregen we Hugo Valcke op bezoek. Instrumentenbouwer, restaurateur en, zo blijkt, filosoof.
Mr. Valcke wist ons deze keer eens niet te vertellen over instrumenten (die we op internet en elders zo vaak zien), maar wel over het vak van de instrumentenbouwer. De metier van de luthier, zoals we zeggen;
Op deze mooie valentijnsdag hoorden we onder andere dit:
Dat fabrikanten van instrumenten bezig zijn met business, wij als bouwers met romantiek.
Dat we de perfectie moeten nastreven waar mogelijk.
Dat we met iets moois bezig zijn.
Dat we maar mensen zijn (als je instrument een opeenstapeling van foutjes is...).
Dat instrumentenbouwer een eenzaam beroep is.
Dat je een droom en een passie moet hebben.
Maar ook volgende nuttige tips: tijd winnen door snel of kundig gepland te werken, houdt je prijs laag en zo win je klanten.
Je moet een volgorde van werken voor ogen zien, georganiseerd zijn, en je gereedschap koesteren. Als je een werkschrift in fiche-vorm bijhoudt, kan je achteraf de volgorde van je werk aanpassen: prioriteit, iets anders doen terwijl een gelijmde montage droogt,...
Luister naar de klank van elk stukje hout in je atelier, het heeft je iets te vertellen.
Heb het karakter om jezelf het grootste deel van de dag in je atelier op te sluiten; in de discobar ga je het niet vinden (sic)!
Betrek niet enkel andere bouwers bij je probleemstelling; houd andere visies open: vraag eens hoe je constructies aanpast aan een ingenieur die bruggen bouwt?
Kregen we daags erna nog in de mailbox een quote: "er lomt een luie zondagnamiddag, dat je langgerekt in de zetel ligt, en je beitels hoort roepen. Dan ben je goed bezig."
En zoveel meer had de brave man te vertellen! Hij liet ook twee dozen vol documentatie over allerlei snaarinstrumenten bij ons achter, het begin van een vakbibliotheek!
Opnieuw moeten we onze leerkrachten danken, dat ze zulke ervaren mensen uitnodigen; we leren hier heel veel uit! Voor herhaling vatbaar!
De website van Hugo Valcke vind je HIER
